Rozdział 15.

Powiem wam, że jak nie mogłam się zebrać w sobie i cokolwiek napisać... to w sobotę jak usiadłam to napisałam całość, wrzuciłam zaległe rozdziały z notatnika do worda i gotowe. Więc w sumie nie wiem jak to wyjdzie do końca hahah ale teraz OFICJALNIE mogę napisać, że rozdziały będę znowu pojawiać się systemem wtorek, weekend :D a dlaczego wtorek? No cóż... w środę to ja wracam o 6 do domu z pracy do tego lecę od razu na hiszpański i zawsze w środy jak wracam do domu to od razu kładę się na łóżku i odpoczywam. Więc do weekendu zapewne dodam w sobotę po szkole :P

Hasta luego guapas! Aaa i piszę teraz specjalne opowiadanie dla kogoś kto sprawia, że mogę się pomimo ciężkiego dnia uśmiechać:)

&&&

Lucas

Dostałem dzisiaj wiadomość od Pauli czy bym nie mógł wpaść bo jej narzeczony musiał jechać do swojej siostry coś jej zrobić, a jej brat miał dzisiaj wieczorne zajęcia i nie mógł być z małym. A ona sama pracowała. Dlatego się zgodziłem bo każda chwila spędzona z moim synem wprowadzała do mojego życia dużo radości. Nacho był bardzo mądrym chłopcem i dochodziłem do wniosku, że od niego mógłbym się naprawdę dużo uczyć. Ale podjechałem pod ich dom i do środka wpuścił mnie Javier.

• Więc zostawiam was i Paula zostawiła kolację w lodówce. I ma być o siódmej i mały ma już leżeć w łóżku.
• Słucham?
• Lepiej rób tak jak w planie ma być bo Paula pod tym względem jest cięta. - zaśmiał się
• Mamusia po prostu o mnie dba. - i przyszedł mój synek upaćkany czekoladą więc na nich spojrzałem
• A no tak... wpadliśmy do garnka z czekoladą. - i podrapał się Javier po głowie
• Ok to pójdziemy się umyć co? - zauważyłem
• Muszę? - i oblizywał palce na co się zaśmiałem i zostałem z nim sam

Na szczęście czekolada szybko zeszła i zastanawiałem się co mamy zrobić. W sumie byłem po raz pierwszy u niego na tak długo. Ale usiedliśmy z miską popcornu przed telewizorem i oglądaliśmy.

• Tato?
• Tak mały?
• A dlaczego nie mieszkasz z mamą?
• Bo widzisz...
• Nie chcesz nas? - i na mnie spojrzał
• Nacho... po prostu twoja mama teraz jest z wujkiem Marcosem. Ale to nie znaczy, że my nie będziemy się spotykać i wariować tak, aby mama się nie dowiedziała.
• Wolałbym, abyś był z mamą. - i wstał z miejsca – Lepiej się położę. - i uciekł do pokoju a ja tylko westchnąłem i poszedłem za nim i usiadłem obok
• Gniewasz się? - i poprawiłem mu kołdrę
• Czas na bajkę. - powiedział a ja od razu wpadłem w małą panikę bo jaką bajkę to ja mam poczytać – Mama zawsze opowiada różne historie.
• Hmm... - i się rozejrzałem po pokoju i w oczy wpadł mi misiek – Wiesz, że ten miś to ulubiona zabawka twojej mamy? - a on od razu zaprzeczył – Pamiętam, że zawsze leżał na jej łóżku.
• Jak poznałeś mamusię?
• Widzisz twoja mama. - i usiadłem po turecku na łóżku – Była bardzo zagorzałą fanką mojej wcześniejszej drużyny. Wiedziała o niej wszystko i jak to bywa podeszła do nas, piłkarzy po autografy.
• Mama nie lubi piłki nożnej.
• Teraz to nie dziwne, ale wcześniej uwielbiała. I podeszła do mnie po autograf, ale upadł jej notes i we dwoje się po niego schyliliśmy i niestety twoja mama uderzyła mnie w czoło. - i na samo wspomnienie się zaśmiałem tak jak on
• Mama gapcia.
• Gapcia, ale ładna.
• Mama jest śliczna. - na co pokiwałem głową – Ale co było dalej?
• Wraz z autografem dałem jej swój numer telefonu. I tak zaczęła się nasza znajomość.
• I ja. - uśmiechnął się
• Ty akurat pojawiłeś się później. - zauważyłem
• Co ci się spodobało w mamie?
• Twoja mama jest bardzo mądra, ma swój osobisty urok i młodzieńczą nutkę szaleństwa.
• I robi piękne zdjęcia.
• Zdjęcia? - spojrzałem na niego zdziwiony na co pokiwał głową i wyciągnął z szuflady jedno i byłem w szoku
• Chciałbym być taki jak mama.
• Wiesz zawsze chłopcy chcą być jak tata.
• Ty też chciałeś być jak dziadek?
• Tak, ale nie wyszło mi to za dobrze. - westchnąłem – Ale jakieś jeszcze pytania?
• Dlaczego nie jesteś jak dziadek?
• Bo dla niego zawsze liczyła się rodzina, a ja wybrałem karierę zamiast rodziny. - westchnąłem – Dlatego może dobrze, że chcesz być jak mama. Pewnie nie możesz się odpędzić od dziewczyn.
• Melisa mnie prześladuje. - westchnął – Ostatnio dałem jej kanapkę, a ona chciała mnie pocałować. Fuj. - i się skrzywił na co zaśmiałem – Też lubisz całusy jak mama?
• Muszę w tym momencie przyznać rację. - i się uśmiechnąłem – Ale chyba powinieneś już spać.
• Nie. Mam być w łóżku i czekam na mamę, aż mi da buziaka na dobranoc.
• I pogłaszcze po brzuszku? - szepnąłem a on pokiwał głową – Twoja mama jest w tym specjalistką.
• Specjalistką? W czym? - i do pokoju weszła Paula
• Mama! - i się szeroko uśmiechnął a ja od razu wstałem z łóżka
• Jakiś cud, że o tej porze jesteś już w łóżku. - zaśmiała się i do niego podeszła
• Tata mnie położył.
• No, no. - i się do mnie uśmiechnęła co odwzajemniłem – Ale pora spać bo jutro szkoła.
• Oj wiem... - westchnął i się położył na co go przykryła dokładnie kołdrą – Dobranoc skarbie. - i dała mu buziaka w policzek, głaszcząc po brzuszku
• Kocham was. - uśmiechnął się i zakopał pod kołdrę a Paula pociągnęła mnie za sobą zamykając jego drzwi
• No to ten ja się będę zbierać. - i podrapałem się po głowie
• Może napijesz się herbaty?
• Jeśli to nie kłopot. - a ona od razu poszła do kuchni więc sam ruszyłem za nią
• Nie musisz być taki spięty w mojej obecności. W końcu kiedyś się nawet dogadywaliśmy.
• Nie jestem. - od razu zauważyłem
• No tak, a jak weszłam do małego to od razu wstałeś ze swojego miejsca.
• Mały dzisiaj pytał o to jak się poznaliśmy.
• Uderzyliśmy się czołami. - zaśmiała się
• No narobiłaś mi guza, zanim zdradziłaś imię.
• Ej nie moja wina, że się schyliłeś w tym samym momencie co ja.
• Mały mówił, że nie lubisz piłki. - a ona od razu spuściła głowę – Przepraszam... wiem, że to przeze mnie.
• Zamierzałam go wysłać na mecz. - a ja od razu się uśmiechnąłem – Javier też jest fanem piłki więc nie będzie problemu.
• A ty? Dawno nie byłaś na meczu.
• A ja? Ja nacieszę się romantycznymi chwilami z narzeczonym.
• Czyli?
• Kiedy ostatnim razem byłeś z dziewczyną? - i oparła dłonie na biodrach
• Oj dawno. - zauważyłem
• Zaplanuje swój przyszły ślub. - powiedziała – W końcu mam na to czas. A ty? Żadna laska na oku? Coś nowego.
• Tak wyszło. Teraz mam czas dla syna.
• Mały uwielbia spędzać z tobą czas. W kółko o tobie mówi.
• Tak? Jak jest ze mną to gada jak najęty o tym jaka świetna jest jego mama.
• Wcale nie, denerwuje go bo musi chodzić wcześnie spać, nie ma tak dobrze.
• Że chce być taka jak mama. - uśmiechnąłem się – Mówię poważnie.
• Chce, aby miał udane dzieciństwo i wyszedł na ludzi. I miał lepsze życie ode mnie bo na to zasługuje.
• Na pewno ma. Jesteś świetną matką i każdy może się tylko uczyć tego od ciebie.
• Bycie mamą to coś więcej... nie da się nauczyć tego.
• Wiem... chciałbym być taki jak ty. Odważna, silna i samowystarczalna.
• Uwierz mi, że czasem to nie jest takie fajne. Czasem chciałabym być....
• Szaloną dziewczyną, którą znałem?
• Tamta Paula umarła.
• Wraz z narodzinami małego? - a ona pokiwała głową – Mam pomysł.
• Ty?
• Zapraszam do wesołego miasteczka.
• Może skorzystam. - zaśmiała się
• A teraz to ja będę uciekać bo jutro od rana trening.
• Powodzenia.
• A dziękuje. - zaśmiałem się – Więc w takim razie do zobaczenia.

I odłożyłem kubek od razu idąc w stronę drzwi i zadowolony poszedłem do auta. Kto by pomyślał, że możemy się zacząć tak dobrze dogadywać.